ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Υπόδειγμα  [9] |  181  | ο ενάγων φέρει το βάρος της απόδειξης των προϋποθέσεων της ως άνω διάταξης του άρθρου 914 ΑΚ, ήτοι οφείλει να επικαλεστεί και να αποδείξει: α) ότι ο εναγόμενος προ - έβη σε πράξη ή παράλειψη ενέργειας που όφειλε σύμφωνα με νόμο, δικαιοπραξία ή με το ευρύτερο πνεύμα των συναλλαγών και την καλή πίστη, β) ότι η εν λόγω πράξη ή πα - ράλειψη είναι παράνομη, γ) ότι η εν λόγω πράξη η παράλειψη είναι υπαίτια, ήτοι μπο - ρεί να αποδοθεί σε δόλο ή αμέλεια του δράστη, δ) ότι ε’ αυτής υπέστη ζημία και ε) ότι μεταξύ της παράνομης και υπαίτιας πράξης ή παράλειψης και της ζημίας που υπέστη ο ενάγων υφίσταται αιτιώδης σύνδεσμος. Ακολούθως, επί των ανωτέρω προϋποθέσεων θεμελίωσης αδικοπρακτικής ευθύνης κατ’ άρθρο 914 ΑΚ, οι οποίες θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά, επαγόμεθα αναλυ - τικά τα ακόλουθα: i. Επί του παρανόμου Παράνομη είναι η συμπεριφορά που αντίκειται σε απαγορευτικό ή επιτακτικό κανόνα δικαίου, ο οποίος απονέμει δικαίωμα ή προστατεύει συγκεκριμένο συμφέρον του ζη - μιωθέντος, μπορεί δε η συμπεριφορά αυτή να συνίσταται σε θετική ενέργεια ή σε παρά - λειψη ορισμένης ενέργειας, εφόσον στην τελευταία περίπτωση υπήρξε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση προφύλαξης του προσβληθέντος δικαιώματος ή συμφέροντος και αποτρο - πής του ζημιογόνου αποτελέσματος. Για την κατάφαση της παρανομίας δεν απαιτείται παράβαση συγκεκριμένου κανόνα δικαίου, αλλά αρκεί η αντίθεση της συμπεριφοράς στο γενικότερο πνεύμα του δικαίου ή στις επιταγές της έννομης τάξεως. Έτσι, παρανομία συνιστά και η παράβαση της γενικής υποχρεώσεως πρόνοιας και ασφάλειας στο πλαί - σιο της συναλλακτικής και γενικότερα της κοινωνικής δραστηριότητας των ατόμων, δη - λαδή η παράβαση της, κοινωνικώς επιβεβλημένης και εκ της θεμελιώδους δικαϊκής αρ - χής της συνεπούς συμπεριφοράς απορρέουσας, υποχρέωσης λήψης ορισμένων μέτρων επιμέλειας για την αποφυγή πρόκλησης ζημίας σε έννομα αγαθά τρίτων προσώπων (ΑΠ 698/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εν προκειμένω , […]. Στο σημείο αυτό λαμβάνει χώρα η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που εξιστο - ρούνται στο ιστορικό των προτάσεων στον επικαλούμενο κανόνα δικαίου. Ως εκ τούτου, αποκλειομένου του παρανόμου της δράσης της εναγόμενης εταιρείας δε στοιχειοθετείται αδικοπρακτική ευθύνη της εναγόμενης κατ’ άρθρο 914 ΑΚ και θα πρέ - πει η υπό κρίση αγωγή να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη. ii. Επί του υπαιτίου – Επίδειξη άκρας επιμέλειας άλλως αποκλεισμός της φερόμενης υπαιτιότητας λόγω ανωτέρας βίας κατ’ άρθρο 330 ΑΚ Αμέλεια, ως μορφή υπαιτιότητας, υπάρχει όταν, εξαιτίας της παραλείψεως του δράστη να καταβάλει την επιμέλεια που αν κατέβαλε, με μέτρο τη συμπεριφορά του μέσου συ - νετού και επιμελούς εκπροσώπου του κύκλου δραστηριότητάς του, θα ήταν δυνατή η αποτροπή του ζημιογόνου αποτελέσματος, αυτός (δράστης) είτε δεν προέβλεψε την επέ - λευση του εν λόγω αποτελέσματος, είτε προέβλεψε μεν το ενδεχόμενο της επελεύσεώς του, ήλπισε όμως ότι θα το αποφύγει. Αμφότερες οι ως άνω προϋποθέσεις (παρανομία