ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Υπόδειγμα  [6] |  227  | την ιστορική βάση της αγωγής (έκταση βλάβης, βαρύτητα πταίσματος), είτε περιστατι - κά που λαμβάνονται υπ’ όψιν για να καθορισθεί το εύλογο χρηματικό ποσό για την ικα - νοποίηση του παθόντος (συμπαρομαρτούσες συνθήκες), δεν αποτελούν, δηλαδή, ίδια και αυτοτελή στοιχεία, ώστε η παράθεσή τους να είναι απαραίτητη για την πληρότητα της αγωγής, ούτε περί τούτων διατάσσεται απόδειξη, αλλά το Δικαστήριο αποφαίνεται γι αυτά κατά κρίση ελεύθερη (ΑΠ 54 981/2015 Ε7 2016/415, ΑΠ 732/-2013 ΤΝΠ ΝΟ - ΜΟΣ, ΑΠ 242/2008 ΝοΒ 2009/595, ΕφΑΘ (Μον) 152/2017, ΕφΠειρ 15/2015 δημοσιευ - μένες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Αναλυτικότερα, η ηθική βλάβη δεν είναι σε χρήμα αποτιμητή ζημία και κατά συνέπεια η ικανοποίηση για αυτή είναι κατά ανάγκη εύλογη, σύμφωνα με την οριοθέτηση του νόμου. Ο σκοπός της, όπως γίνεται δεκτό από την επιστήμη και τη νομολογία, είναι δι - αφορετικός από την αποτιμητή σε χρήμα ζημία και συνίσταται στην ηθική παρηγοριά και ανακούφιση του παθόντος (Ολ. ΑΠ 519 / 1977 ΝοΒ 26. 182). Ούτως, τα νομολογια - κά δεδομένα στη χώρα μας στις περιπτώσεις επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη έχουν στηριχθεί στις κρατούσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες . Ακολούθως, από το άρθρο 932 ΑΚ προκύπτει ότι σκοπός της διάταξης αυτής είναι να επιτυγχάνεται μία υπό ευρεία έννοια αποκατάσταση του παθόντος για την ηθική του βλάβη, λόγω της αδικοπραξίας, ώστε αυτός να απολαύει μία δίκαιη και επαρκή ανα - κούφιση και παρηγοριά, χωρίς, από το άλλο μέρος, να εμπορευματοποιείται η προ - σβληθείσα ηθική αξία και να επεκτείνεται υπέρμετρα το ύψος της αποζημιώσεως για ηθική βλάβη, που δεν μπορεί να αποτιμηθεί επακριβώς σε χρήμα. Με βάση το σκοπό αυτό αντλούνται, στη συνέχεια, ως ουσιώδη χαρακτηριστικά της έννοιας του «ευλό - γου» εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν τα πλέον πρόσφορα μέσα για την εκπλήρωση του εν λόγω σκοπού της διάταξης. Τέτοια στοιχεία είναι ιδίως το είδος και η βαρύτη - τα της ηθικής προσβολής, η περιουσιακή, κοινωνική και προσωπική κατάσταση των μερών, η βαρύτητα του πταίσματος του δράστη (στο βαθμό που επηρεάζει την έντα - ση της ηθικής βλάβης), η βαρύτητα του τυχόν συντρέχοντος πταίσματος του θύματος, οι όλες ειδικότερες συνθήκες πρόκλησης της ηθικής βλάβης. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να οδηγούν το δικαστή να σχηματίσει την κατά το άρθρο 932 ΑΚ εύλογη κρίση του. Η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, όσον αφορά το ύψος της επιδικαστέας χρηματικής ικανοποίησης, αποφασίζεται (κατ’ αρχήν αναιρετικώς ανέλεγκτα), με βάση τους ισχυ - ρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία που θέτουν στη διάθεσή του οι διάδικοι. Επιβάλ - λεται, όμως, σε κάθε περίπτωση, να τηρείται, κατά τον καθορισμό του ποσού που επι - δικάζεται, η αρχή της αναλογικότητας, ως γενική νομική αρχή και μάλιστα αυξημένης τυπικής ισχύος, υπό την έννοια ότι η σχετική κρίση του δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας (Εφ Θεσσαλ 1807/2020, Ολ. ΑΠ 9/2015, Ολ. ΑΠ 574/2019, Ολ. ΑΠ 611/2019, Ολ. ΑΠ 944/2017 δημοσιευμένες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), όπως αυτά διαπιστώνονται από τα δεδομένα της κοινής πείρας και την κοινή περί δικαίου συνείδηση, σε ορισμένο τόπο και χρόνο, που αποτυπώνονται στη συνήθη πρακτική των δικαστηρίων και τούτο διότι, μια απόφαση, με την οποία επιδι - κάζεται ένα ευτελές ή υπέρμετρα μεγάλο ποσό, ως δήθεν εύλογο, κατά την ελεύθερη