ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Υπόδειγμα  [5] |  275  | λή της προσωπικότητά της συνδέεται με συγκεκριμένη περιουσιακή της βλάβη που έχει υλική υπόσταση και δύναται να διακριβωθεί από την αντιπαραβολή της επιχει - ρηματικής και περιουσιακής της κατάστασης χωρίς την παρεμβολή της αδικοπραξίας σε σύγκριση με την επιχειρηματική και περιουσιακή της κατάστασης μετά από αυτή, ώστε από την σύγκριση των δυο οικονομικών μεγεθών να προκύπτει η διαφορά, η οποία συνιστά την συγκεκριμένη περιουσιακή βλάβη της με την έννοια που προεκτέ - θηκε, δοθέντος ότι, όπως προαναφέρθηκε, στα νομικά πρόσωπα δεν αναγνωρίζεται ενδιάθετο συναίσθημα και εσωτερικός κόσμος που δικαιολογεί τη χρηματική τους ικανοποίηση λόγω προσβολής της εμπορικής τους πίστης και επαγγελματικής τους υπόληψης . Σημειωτέον ότι οι ανωτέρω ελλείψεις δεν επιχειρήθηκε να συμπληρωθούν με τις πρωτόδικες προτάσεις της πρώτης ενάγουσας, ανεξάρτητα από το απαράδεκτο μιας τέτοιας συμπλήρωσης (Α.Π. 5/2020, Α.Π. 119/2018, Α.Π. 1004/2017, Τ.Ν.Π. ΝΟ - ΜΟΣ).» (Εφ Αθ 152/2022 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εν προκειμένω , […]. Στο σημείο αυτό λαμβάνει χώρα η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που εξιστο - ρούνται στο ιστορικό των προτάσεων στον επικαλούμενο κανόνα δικαίου. Όμως με αυτό το περιεχόμενο και αυτό το αίτημα, η υπό κρίση αγωγή του/της ενάγο - ντος/ας είναι παντελώς αόριστη, καθιστώντας ιδιαίτερα δυσχερές (αν όχι αδύνατο) αφε - νός για το Δικαστήριό Σας να διακριβώσει την αλήθεια, αφετέρου για εμένα, τον ενα - γόμενο/η, να αμυνθώ έναντι των όλως αόριστων και γενικόλογων ισχυρισμών του/της. Συνεπώς, σε ακολουθία των ανωτέρω αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενων και υφ’ Υμών θα πρέπει η υπό κρίση αγωγή του/της αντιδίκου να απορριφθεί ως απαράδεκτη καθ’ άπαν αυτής το περιεχόμενο και αιτητικό, λόγω της προδήλου αοριστίας της. Γ. Άρνηση της κρινόμενης αγωγής – Ένσταση νομικής και ουσιαστικής αβασιμότητας της υπό κρίση αγωγής Σύμφωνα με το άρθρο 57 ΑΚ , όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του, έχει το δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον, ενώ αξίωση αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες, δεν αποκλείεται. Από τη διάταξη αυτή και τις όμοιες του επόμενου άρθρου 58 ΑΚ , σε συν - δυασμό με το άρθρο 914 ΑΚ , προκύπτει ότι επί της προσβολής αυτής, ο νόμος καθιε - ρώνει αντικειμενική ευθύνη του προσβάλλοντος μόνον ως προς την αξίωση της προ - σβολής και την παράλειψή της στο μέλλον, ενώ για την αξίωση αποζημίωσης, απαιτείται και το στοιχείο της υπαιτιότητας. Πιο συγκεκριμένα, ως άρση προσβολής, νοείται ο άμε - σος παραμερισμός της πράξης που συνθέτει την προσβολή και, συνεπώς, κατευθύνε - ται στην αποκατάσταση των πραγμάτων στην πριν από την ολοκλήρωση της προσβολής κατάσταση. Η παράνομη προσβολή πρέπει να είναι ενεργός, ενώ αν έχει ήδη ολοκλη - ρωθεί ή, εκ της φύσεως της προσβλητικής πράξης δεν νοείται ανάκλησή της, παρά μόνο παραμερισμός των αποτελεσμάτων της, τότε προστασία δύναται να παρασχεθεί μόνο με τη διάταξη του άρθρου 59 ΑΚ, η οποία προβλέπει και άλλα μέσα ικανοποίησης της προκληθείσας ηθικής βλάβης, τα οποία δεν κατονομάζει και, συνεπώς, απόκειται ο κα -