ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Υπόδειγμα  [5] |  281  | κάζεται ένα ευτελές ή υπέρμετρα μεγάλο ποσό, ως δήθεν εύλογο, κατά την ελεύθερη κρίση του δικαστηρίου, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης, ευτελίζει, στην πρώτη περίπτωση (όσον αφορά στον παθόντα), το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και στη δεύτερη (όσον αφορά στον υπόχρεο), το δικαίωμα της περιουσίας του, αφού το δικα - στήριο, επεμβαίνοντας στη διαφορά μεταξύ ιδιωτών πρέπει, όπως προαναφέρθηκε, να τηρεί μια δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, με παράλληλη προ - στασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων (ΑΠ 43/2020, ΑΠ 1863/2017, ΑΠ 747/2017, δη - μοσιευμένες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ενταύθα σημειώνεται ότι, η έννοια της αναλογικότητας είναι έννοια αυστηρότερη του «ευλόγου» και, συνακόλουθα, το «εύλογο» εμπεριέχεται αναγκαίως στο «ανάλογο». Άλλωστε, την αρχή αυτή, υπό την προεκτεθείσα έννοια, εκφράζει και η υπερνομοθετι - κής ισχύος διάταξη του άρθρου 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, υπό την έννοια ότι πρέπει να υπάρχει μια ανεκτή σχέση αναλογικότητας μεταξύ των χρησι - μοποιούμενων μέσων και του σκοπού που επιδιώκει κάθε μέτρο, το οποίο αποστερεί ένα άτομο από θεμελιακό δικαίωμά του, όπως από την ιδιοκτησία του. Ενόψει των ανω - τέρω, το Δικαστήριο της ουσίας πρέπει, με την κρίση του ως προς το ύψος του ποσού της επιδικασθείσας χρηματικής ικανοποίησης, να μην παραβιάζει, ευθέως ή εκ πλαγίου, την αρχή της αναλογικότητας υπό την προεκτεθείσα έννοια, αλλά και να μην υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας (Εφ Λαμ 1/2023 Ολ.ΑΠ 21/2000, Ολ.ΑΠ 9/2015, ΑΠ 442/2017, ΑΠ 90/2017 δημοσιευμένες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Από τα ως άνω συνάγεται, ότι για τον υπολογισμό της βλάβης και της συνακόλουθης αυτής αξίωσης για χρηματική ικανοποίηση θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν η ένταση και η έκταση της προσβολής σε συνδυασμό με την δημοσιότητα που έλαβε χώρα, η συμπε - ριφορά των μερών, η κοινωνική και οικονομική κατάσταση των μερών, καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, στη βάση των οποίων έχουν διαμορφωθεί τα ελληνικά νομολογιακά δεδομένα. Εν προκειμένω , όλως επικουρικώς και για την αδόκητη ακόμη περίπτωση που ήθελε γί - νει δεκτή η αγωγή του/της αντιδίκου με το ως άνω παντελώς αόριστο, νομικά και ουσια - στικά αβάσιμο περιεχόμενό της, τότε σε κάθε περίπτωση δέον όπως ληφθεί υπόψη από το Δικαστήριό Σας κατά την επιμέτρηση του ποσού της αξιούμενης από τον/την αντίδι - κο αποζημίωσης λόγω της υποτιθέμενης ηθικής βλάβης του/της, […]. Στο σημείο αυτό λαμβάνει χώρα η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που εξιστο - ρούνται στο ιστορικό των προτάσεων στον επικαλούμενο κανόνα δικαίου. Ως εκ τούτου, ακόμη και αν ήθελε γίνει δεκτή η παρούσα όλως αόριστη, νομικά και ου - σιαστικά αβάσιμη και αναπόδεικτη αγωγή του/της αντιδίκου, θα πρέπει το Δικαστήριό Σας κατ’ ορθή εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας να επιδικάσει στον/στην ενά - γοντα/ουσα μηδαμινή έως ελάχιστη και παντελώς συμβολική οικονομική αποζημίωση σε βάρος μου.