ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

|  Υπόδειγμα  [1] |  354  στην δευτεροβάθμια δίκη, ούτε μετά τη διαμόρφωσή του με το άρθρο 20 παρ. 1 του Ν. 4912/2022, καθόσον δεν είναι αποκλειστική η εν λόγω απαρίθμηση, εναρμονίζεται δε πλήρως με την ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου διαδικασία, στην περίπτω - ση κατά την οποία λειτουργεί ως πρωτοβάθμιο δικαστήριο, για την καταβολή του οποί - ου (ΤΔΕ), κατά την άσκηση του ένδικου μέσου της έφεσης, δεν προβλέπεται προθεσμία στις διατάξεις του άρθρου 495 -500 ΚΠολΔ, ενώ πληρείται και η ratio της υποχρέωσης καταβολής δικαστικού ενσήμου, που είναι η είσπραξη αυτού, ως φορολογίας του αντι - κειμένου της δίκης (πρβ. ΑΠ 1627/2017).» . Εν προκειμένω , […]. Στο σημείο αυτό λαμβάνει χώρα η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που εξιστο - ρούνται στο ιστορικό της έφεσης στον επικαλούμενο κανόνα δικαίου. Για το λόγο αυτό και επειδή προτίθεμαι να προσκομίσω με τις προτάσεις μου επί της πα - ρούσας (ίδ. ΑΠ 1752/2023 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) το αναλογούν δικαστικό ένσημο επί της ανω - τέρω Παρεμπίπτουσας Αγωγής μου, θα πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη στο σύ - νολο των προσβαλλομένων κεφαλαίων της και ιδίως όσον αφορά την απόρριψη της παρεμπίπτουσας αγωγής μου και να γίνει δεκτή ως παραδεκτώς ασκηθείσα, νόμω και ουσία βάσιμη και πλήρως αποδεδειγμένη η ως άνω Παρεμπίπτουσα Αγωγή μου, θερα - πευθείσας της παράλειψης προσκόμισης δικαστικού ενσήμου σε πρώτο βαθμό. Β. ΛΟΓΟΙ ΕΦΕΣΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΚΑ- ΝΕ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΔΕΚΤΗ ΚΑΤ’ ΟΥΣΙΑΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΙΚΩΝ 1ος Λόγος Έφεσης: Διότι η εκκαλούμενη διέλαβε εσφαλμένα ότι η κύρια αγωγή των αντιδίκων και νυν εφεσιβλήτων σε βάρος μου τύγχανε επαρκώς ορισμένη και άρα πα- ραδεκτή - Εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται αν δεν εφαρμοσθεί, ενώ συνέτρεχαν οι πραγματικές προϋποθέσεις, για την εφαρμογή του, ή εάν εφαρμοσθεί, ενώ δεν συνέτρεχαν οι προ - ϋποθέσεις αυτές, καθώς και εάν εφαρμοσθεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνε - ται είτε ως ψευδής ερμηνεία του κανόνα δικαίου, δηλαδή όταν το δικαστήριο της ουσί - ας προσέδωσε σε αυτόν έννοια διαφορετική, από την αληθινή, είτε ως κακή εφαρμογή, ήτοι εσφαλμένη υπαγωγή σε αυτόν των περιστατικών της ατομικής περίπτωσης, που καταλήγει σε εσφαλμένο συμπέρασμα, με τη μορφή του διατακτικού (ΑΠ 1363/2021 δημ. www.areiospagos.gr και εκεί αναφερόμενες ΟλΑΠ 1/2016, ΟλΑΠ 2/2013, ΟλΑΠ 7/2006). Για το ορισμένο του ανωτέρω λόγου, πρέπει να διαλαμβάνονται στην έφεση τόσο η διάταξη του ουσιαστικού δικαίου, που παραβιάσθηκε, όσο και το αποδιδόμε - νο στην προσβαλλομένη απόφαση νομικό σφάλμα και σε περίπτωση κατ’ ουσίαν έρευ - νας της υπόθεσης, πρέπει να παρατίθενται στην έφεση οι παραδοχές της προσβαλλο - μένης απόφασης, δηλαδή τα πραγματικά περιστατικά, που έγιναν δεκτά και υπό τα οποία συντελέσθηκε η επικαλουμένη παράβαση του κανόνα ουσιαστικού δικαίου (ΑΠ 1363/2021 δημ. www.areiospagos.gr και εκεί αναφερόμενες ΟλΑΠ 1/2016, ΟλΑΠ 2/2013, ΟλΑΠ 20/2005).