ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Υπόδειγμα  [1] |  357  | καιολογούν την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της συμπεριφοράς και της ζημίας που επήλθε στον ενάγοντα, καθώς και τα στοιχεία εκείνα που προσδιορίζουν τη (θετική και απο- θετική) ζημία του ενάγοντος (ΑΠ 838/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσσαλ 2588/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 252/2013 ΝοΒ 2014.1902) . Σε αυτό το πνεύμα έχει κριθεί ότι είναι αόριστη και εξ αυτού του λόγου απορριπτέα ως απαράδεκτη αγωγή λόγω αδικοπραξίας, διότι ο ενάγων δεν αναφέρει σε αυτή σε τι συ - νίσταται η παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγομένου (ΜΠρΑθ 2968/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω ως αόριστη και συνακόλουθα απαράδεκτη έχει κριθεί και η αγωγή στην οποία δεν εκτίθενται τα πραγματικά περιστατικά που πληρούν το πραγμα - τικό του επικαλούμενου κανόνα δικαίου του άρθρου 914 ΑΚ , ιδίως αυτά που θεμελι - ώνουν το στοιχείο του παρανόμου, είτε επειδή πληρούν τις προϋποθέσεις επιτακτικού ή απαγορευτικού κανόνα, είτε διότι στοιχειοθετούν παραβίαση της γενικής υποχρέω - σης πρόνοιας και ασφάλειας. Μάλιστα πρόκειται περί νομικής αοριστίας η οποία σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να καλυφθεί, καθόσον σε αυτή την περίπτωση λείπουν τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν κατά νόμο το αίτημα του ενάγοντος (ΜΠρΑθ 6534/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ομοίως αόριστη κρίθηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρό - δου αγωγή στην οποία αναφέρονταν μεν οι παράνομες και υπαίτιες πράξεις και παρα - λείψεις που συνιστούσαν την εκεί άδικη πράξη, δεν εκτίθεντο όμως συγκεκριμένα γε- γονότα, τα οποία να δικαιολογούν την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς της εναγομένης και του επελθόντος αποτελέσματος, όπως απαι - τείται σύμφωνα με τα αμέσως πιο πάνω αναφερόμενα (ΠΠρΡοδ 14/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Έτσι, έχει νομολογηθεί, ότι απλή αναφορά από τον ενάγοντα στο δικόγραφο της αγω - γής ότι υπέστη ζημία από υπαιτιότητα της εναγόμενης χωρίς να εξειδικεύει σε τι συνί - σταται η παράνομη συμπεριφορά της τελευταίας ουδόλως αρκεί για την πληρότητα της αγωγής (ΠΠρΡοδ 250/2006 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εν προκειμένω , […]. Στο σημείο αυτό λαμβάνει χώρα η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που εξιστο - ρούνται στο ιστορικό της έφεσης στον επικαλούμενο κανόνα δικαίου. Για το λόγο αυτό έσφαλε η εκκαλούμενη απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και θα πρέπει να εξαφανιστεί στο σύνολο των προσβαλλομένων κεφαλαίων της και να απορριφθεί η ένδικος αγωγή των πρώτου, δεύτερου, τρίτης και τέταρτου εφεσιβλήτων, δεκτού γεννωμένου του παρόντος λόγου εφέσεώς μου. 2ος Λόγος Έφεσης: Διότι η εκκαλούμενη εκτίμησε εσφαλμένα και πλημμελώς το σύ- νολο του αποδεικτικού υλικού, προβαίνοντας σε αντιφατική και εσφαλμένη κρίση Διότι η εκκαλουμένη κακώς, παρά το Νόμο, με αντιφατικό σκεπτικό και κατ’ εσφαλ- μένη εκτίμηση τόσο των δικών μου, όσο και των υπό των αντιδίκων προσαχθέντων αποδεικτικών στοιχείων και μαρτυρικών καταθέσεων ήχθη σε εσφαλμένη απόφαση, ενώ έπρεπε, κατ’ ορθή εκτίμηση των αγωγικών ισχυρισμών και αποδεικτικών στοιχεί - ων, να απορρίψει την αγωγή, τους ισχυρισμούς και τις αντενστάσεις των αντιδίκων ως αναληθείς, νόμω και ουσία αβάσιμους κάνοντας ταυτόχρονα δεκτά στο σύνολό τους