ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Υπόδειγμα  [1] |  375  | Εν προκειμένω , όπως προκύπτει κατ΄ομολογίαν και από το ίδιο το σώμα της προ- σβαλλόμενης, η καθ’ ης ενεργεί ως μη δικαιούχος διάδικος και μη υπόχρεος διά- δικος και απλώς ως διαχειρίστρια των απαιτήσεων της αλλοδαπής εταιρείας _____________________________Συνεπώς δεν συντρέχει στο πρόσωπό της η δι- αδικαστική προϋπόθεση της ενεργητικής νομιμοποίησης, αφού δεν νομιμοποιείται να επιδιώξει την είσπραξη της ένδικης απαίτησης δικαστικά για τα δικαιώματα της εταιρείας απόκτησης, αιτούμενης έννομης προστασίας στο όνομά της (ΑΠ 822/2022). Ως εκ τούτου, η καθ΄ ης δεν νομιμοποιούνταν στην αίτηση και έκδοση της εδώ ανα - κοπτόμενης και υπ΄αρίθμ_______________ Διαταγή Πληρωμής του κ. Δικαστού του Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία ως διαδικαστική πράξη είναι άκυρη. Β. Καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος προς έκδοση διαταγής πληρωμής. Η διάταξη του αρ. 281 ΑΚ στενεύει τα όρια της ατομικής πρωτοβουλίας, κατά την άσκη - ση των δικαιωμάτων, κατά τρόπο ώστε να υποβάλλει τη συμπεριφορά του δικαιούχου σε περιορισμούς, οι οποίοι ανταποκρίνονται στον κανόνα, όπως επίσης τα δικαιώματα ασκούνται κατά τρόπο που να μην υπερβαίνει η άσκησή τους προφανώς τα όρια που επιβάλλονται από την καλή πίστη, τα χρηστά ήθη ή τον οικονομικό ή κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος. Κατά την άποψη αυτή, η διάταξη του αρ.281 ΑΚ, δεν μπορεί να ερμη - νεύεται διαφορετικά παρά μόνο κατά το σαφή προσδιορισμό, τον οποίο παρέχει η δι - ατύπωση της, ούτε ευρύτερα, ούτε στενότερα, αρκεί μόνο στη συγκεκριμένη περίπτω - ση να ερευνάται εάν πράγματι συντρέχουν οι προϋποθέσεις που τίθενται από αυτή, με απώτερο σκοπό η άσκηση των δικαιωμάτων να γίνεται κατά τρόπο που συνάδει προς το κοινωνικό περιεχόμενο του δικαίου που τίθεται. Με άλλα λόγια, πρέπει να ερευνά - ται εάν η άσκηση του δικαιώματος στη συγκεκριμένη περίπτωση τείνει στην πραγμά - τωση του κοινωνικού ή οικονομικού αυτού σκοπού ή υπερβαίνει αυτόν ή αντιβαίνει στην καλή πίστη ή στα χρηστά ήθη προς βλάβη του κοινωνικού συμφέροντος και συνε - πώς πρέπει να απαγορευθεί. Η διάταξη αυτή έχει έντονο χαρακτήρα κανόνα δημοσίας τάξεως και αποσκοπεί στην καταπολέμηση της κακοπιστίας και της ανηθικότητας στις συναλλαγές. Συνεπώς, κατάχρηση υπάρχει όταν ο τρόπος ασκήσεως του δικαιώματος υπερβαίνει τα όρια που τίθενται από την καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή από τον οικονο - μικό ή κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος. Τα κριτήρια αυτά είναι : – Η καλή πίστη : νοεί - ται σε κάθε περίπτωση η αντικειμενική καλή πίστη ως κριτήριο συμπεριφοράς. Το μέτρο αυτό, το οποίο αξιώνει η καλή πίστη είναι η επιβαλλόμενη στην κοινωνική συμβίωση ευθύτητα και εντιμότητα. – Τα χρηστά ήθη είναι οι επιδοκιμαζόμενες από την ηθική συ - νήθειες σε ορισμένη εποχή, τόπο και κύκλο ανθρώπων. – Ο οικονομικός σκοπός του δι - καιώματος προκύπτει από τα γενικότερα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία αποσκοπεί να ικανοποιήσει η χορήγηση του συγκεκριμένου δικαιώματος. Στο σκοπό αυτό υπάγε - ται και η κατά τη ρύθμιση ορισμένης σχέσεως εκτίμηση των οικονομικών εν γένει αντι - κτύπων, τους οποίους θα έχει η αναγνώριση κάποιου δικαιώματος κατά τρόπο ώστε καταχρηστική άσκηση αυτού να συνιστά ακριβώς η πέραν του επιτρεπόμενου μέτρου πραγμάτωση των αντικτύπων αυτών. – Ο κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος. Εδώ το δικαίωμα νοείται υπό την άποψη ότι εκπληρώνει ορισμένη κοινωνική λειτουργία που