ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Υπόδειγμα  [6] |  409  | χρεο, πρέπει να αντιμετωπίζεται και σε συνάρτηση με τις αντίστοιχες συνέπειες που μπο - ρεί να επέλθουν σε βάρος του δικαιούχου από την παρακώλυση της ικανοποίησης του δικαιώματος του (ΟλΑΠ 6/2016 ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 736/2012, ΑΠ 385/2010 ΕφΑΔ 2010, 1136, ΑΠ 381/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ειδικότερα οι Τράπεζες, ως χρηματοδοτικοί οργανι - σμοί, που ασκούν αποφασιστική επίδραση στην ανάπτυξη και στη λειτουργία των χρη - ματοδοτούμενων απ’ αυτές επιχειρήσεων, έχουν αυξημένη ευθύνη κατά την άσκηση του χρηματοδοτικού τους έργου και οφείλουν να μεριμνούν για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων που χρηματοδοτούν, αφού από τη φύση της η πιστωτική σχέση, ως διαρ - κής έννομη σχέση ιδιαίτερης εμπιστοσύνης μεταξύ των συμβαλλομένων, επιβάλλει την υποχρέωση πίστης και προστασίας από την πλευρά των τραπεζών των συμφερόντων των πελατών τους, ώστε να αποφεύγονται υπέρμετρα επαχθείς γι’ αυτούς συνέπειες. Συ - νεπώς και για το λόγο αυτό η άσκηση των δικαιωμάτων τους θα πρέπει να κυριαρχεί - ται από τις αρχές της καλόπιστης και σύμφωνης με τα χρηστά συναλλακτικά ήθη εκπλή - ρωσης των οφειλόμενων παροχών (ΑΚ 178, 200, 288) και να αποφεύγεται αντίστοιχα κάθε κατάχρηση στη συμπεριφορά τους. Έτσι, σε περίπτωση δυσχέρειας του πιστούχου της Τράπεζας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του από την πιστωτική σύμβαση λόγω πρόσκαιρης οικονομικής αδυναμίας του, που όμως υπερβαίνει τα όρια της αντοχής του, η καλόπιστη από την πλευρά της Τράπεζας συμπεριφορά επιβάλλει σ’ αυτή την υποχρέ - ωση να ανεχθεί μια εύλογη καθυστέρηση στην εκπλήρωση της παροχής του οφειλέτη, ιδίως όταν η επιδίωξη της άμεσης εκπλήρωσης της παροχής του πρόκειται να οδηγή - σει σε πλήρη οικονομική καταστροφή του, χωρίς ουσιαστικά κέρδος για την ίδια. Κατά την έννοια αυτή η Τράπεζα θα πρέπει, σε περίπτωση πρόσκαιρης οικονομικής αδυνα - μίας του πελάτη της, να αποφύγει την εσπευσμένη καταγγελία της μεταξύ τους πιστωτι - κής σύμβασης, προπάντων όταν οι απαιτήσεις της είναι ασφαλισμένες με εμπράγματες ή προσωπικές ασφάλειες, ο δε πελάτης της βρίσκεται σε άμεση οικονομική εξάρτηση απ’ αυτή και δεν οφείλει σε τρίτους, αφού τότε οι παραπάνω ενέργειες της προσλαμβά - νουν καταχρηστικό χαρακτήρα (ΑΠ 1352/2011 ΕΕμπΔ 2012, 417). Περαιτέρω, έχει κριθεί πολλές φορές άκυρη ως καταχρηστική η επίσπευση πλειστηρι- ασμού περιουσιακών στοιχείων μεγάλης αξίας σε σχέση με την απαίτηση του δανει- στή, καθώς μία τέτοια ενέργεια παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας , καθώς θε- ωρείται ως ένα υπερβολικά επαχθές μέτρο συγκριτικά με τον σκοπό που επιδιώκεται. Έτσι, η απόφαση υπ’ αριθμ. 759/2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου έκρινε ως καταχρηστική κατάσχεση ακινήτου αξίας 12.303.000,00 ευρώ για την ικανοποίηση απαίτησης 1.087.365,00 ευρώ. Αντίστοιχα έκρινε και η απόφαση υπ’ αριθμ. 402/2014 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών σχετικά με κατάσχεση ακινήτου 1.200.000,00 ευρώ για ικανοποίηση απαίτησης 56.842,00 ευρώ, καθώς και η απόφαση υπ’ αριθμ. 4242/2014 του ίδιου δικαστηρίου αναφορικά με κατάσχεση ακινήτου αξίας 92.868,00 ευρώ για ικανοποίηση απαίτησης 2.320,48 ευρώ. Εν προκειμένω , [...]. Στο σημείο αυτό λαμβάνει χώρα η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στον επι - καλούμενο κανόνα δικαίου.