ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Υπόδειγμα  [4] |  437  | λΔνη 43.75, ΑΠ 765/2005 ΕλλΔνη 46.12, ΕφΑθ 1491/2007 ΔΕΕ 2007 800). Με την ως άνω διάταξη, η οποία εφαρμόζεται και στις ανώνυμες εταιρίες (ΟλΑΠ 5/2004 ΕλλΔνη 2004. 388, ΑΠ 1175/1995 ΕΕΝ 1997. 108, ΕφΑΘ 660/2007 ΕλλΔνη 2007. 895, ΕφΘεσ 855/2007 ΧρΙΔ 2008. 159). Η περίπτωση της σύγκρουσης συμφερόντων  των μελών της διοίκησης με αυτά του νομικού προσώπου, υπάρχει όχι μόνο στις περιπτώσεις όπου από συγκεκριμένες νομικές διατάξεις προκύπτει νομική αδυναμία μέλους του διοικητι - κού συμβουλίου να συμμετάσχει στη λήψη ορισμένης απόφασης, όπως στις περιπτώ - σεις των άρθρων ΑΚ 66 και 235  ή των άρθρων 10, 23, 23α και 24 του προϊσχύσαντος Ν. 2190/1920 (νυν Ν. 4548/2018) για τις ανώνυμες εταιρείες, αλλά και σε κάθε άλλη πε- ρίπτωση κατά την οποία τα διοικούντα πρόσωπα έχουν δικό τους ατομικό συμφέρον , αντίθετο προς αυτό του νομικού προσώπου και, συνεπώς, κωλύονται να το αντιπρο- σωπεύσουν, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται στην πραγματικότητα ενεργή υπέρ των συμφερόντων του νομικού προσώπου διοίκηση. Κατά τη διάταξη του άρθρου 69 ΑΚ, προσωρινή διοίκηση σε νομικό πρόσωπο μπο - ρεί να διορισθεί από το Δικαστήριο, ύστερα από αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέ - ρον, μόνον αν: 1) λείπουν τα πρόσωπα που απαιτούνται για την διοίκηση του, ή 2) αν τα συμφέροντα τους συγκρούονται με αυτά του νομικού προσώπου (ΟλΑΠ 18/2001). Η δικαστική κρίση στο πλαίσιο της 69ΑΚ, οριοθετείται σε αυστηρό τρόπο από την Συ - νταγματική αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 εδ. γ του Συντάγματος), η οποία εξειδικεύεται με την αρχή της προσωρινότητας, της φειδούς και της επικουρικότητας, με εξυπηρέτηση των καλώς νοουμένων συμφερόντων του νομικού προσώπου και όχι με την καθυπόταξη της πλειοψηφίας στις επιδιώξεις της μειοψηφίας και την επιβολή των απόψεων της για την διαχείριση των υποθέσεων, ή και την διάλυση του νομικού προσώπου, ούτε άλλωστε η προστασία της μειοψηφίας επιτυγχάνεται, χωρίς άλλο, με την εφαρμογή της 69ΑΚ και τον διορισμό προσωρινού διοικητικού συμβουλίου ( ΑΠ 1392/2014, ΑΠ 765/2005). Περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων των μελών της διοί - κησης με αυτά του νομικού προσώπου, υπάρχει όχι μόνο στις περιπτώσεις όπου από συγκεκριμένες νομικές διατάξεις προκύπτει νομική αδυναμία μέλους του διοικητικού συμβουλίου να συμμετάσχει στη λήψη ορισμένης απόφασης, αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση κατά την οποία τα διοικούντα πρόσωπα έχουν δικό τους ατομικό συμφέ- ρον, αντίθετο προς αυτό του νομικού προσώπου και, συνεπώς, κωλύονται να το αντι- προσωπεύσουν, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται στην πραγματικότητα ενεργή υπέρ των συμφερόντων του νομικού προσώπου διοίκηση . Σύγκρουση συμφερόντων νοεί - ται και σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου η διοίκηση του νομικού προσώπου ή μέλος αυ - τής παραβαίνει την υποχρέωση πίστης που αυτονόητα υπέχει έναντι αυτού, καθώς και την οργανική υποχρέωσή του για την επίτευξη και προώθηση του σκοπού του νομικού προσώπου, είτε επιδιώκοντας ίδιο συμφέρον αντίθετο προς εκείνο του νομικού προσώ - που, είτε ενισχύοντας συμφέρον τρίτου (ΜΠΡΒΟΛΟΥ 150/2019 ΤΝΠ Νόμος). Σύμφωνα με τα άρθρα 739, 740 § 1 και 786 § 1 ΚΠολΔ, ο διορισμός της προσωρινής δι - οίκησης γίνεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 739 επ. ΚΠολΔ), από το Μονομελές Πρωτοδικείο της περιφέρειας που έχει την έδρα του το νομικό πρό - σωπο. Ως έδρα νοείται ο τόπος που κατά το καταστατικό είναι εγκατεστημένη η διοί -