Στο τεύχος του Οκτωβρίου - Δεκεμβρίου 2023 παρατίθεται άρθρο του επικεφαλής της παράταξης μας κυρίου Δημητρίου Αναστασόπουλου με το οποίο επιχειρεί να αποδώσει τη νέα δικηγορική πραγματικότητα και τις προκλήσεις που καλείται να διαχειριστεί ενόψει του νέου έτους.                                          

                                                   Αφήστε μας επιτέλους να δουλέψουμε!

       Βρισκόμαστε στον 3^ο μήνα του νέου δικαστικού έτους 2023-2024, έχοντας ήδη ένα «διάλλειμα» δύο περίπου εβδομάδων λόγω των αυτοδιοικητικών εκλογών που έλαβαν χώρα τον Οκτώβριο. Ευχόμαστε η χρονιά στο εξής να κυλήσει ομαλά, χωρίς εμπόδια και «εκπλήξεις». Όπως κύλησε και η προηγούμενη δικαστική χρονιά, 2022-2023, που ήταν η πρώτη μετά από πολλά χρόνια (αποχών, κοινωνικών αναταραχών, καραντίνας, κλπ) που μπορέσαμε να δουλέψουμε απρόσκοπτα. Και αισθανθήκαμε μια κάποια κανονικότητα στην καθημερινότητα μας, πέραν των γνωστών, χρόνιων παθογενειών στο χώρο της δικαιοσύνης. Έτσι ευελπιστούμε να εξελιχθεί και η τρέχουσα δικαστική χρονιά, προσδοκώντας πάντα σε «καλύτερες ημέρες» (ουτοπία;). Άλλωστε και οι δικηγόροι είμαστε ένας από τους κρίκους της κοινωνικής αλυσίδας. Αν η κοινωνία ευημερεί, ευημερούμε και εμείς. Και αντίστροφα βεβαίως.

       Αυτή η νέα δικαστική χρονιά μας βρίσκει όμως αντιμέτωπους και με τις εξαγγελίες της νέας ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, τόσο για την αστική όσο και για την ποινική δικαιοσύνη. Κάποιες από αυτές κινούνται σίγουρα στη σωστή κατεύθυνση, κάποιες άλλες είναι αμφιλεγόμενες και κάποιες εξ αυτών ήταν σίγουρα ατυχείς. Πχ οι διαρροές στον τύπο για την επιβολή «αναβολόσημου», και δη υπέρογκου, ειδικά για τον συνήγορο υπεράσπισης, ήταν εκτός κάθε λογικής και επιστημονικής βάσης. Προκειμένου να υπάρξει το περιθώριο σοβαρών αλλαγών/τομών στο χώρο της Δικαιοσύνης απαιτείται αμοιβαίος σεβασμός από όλες τις πλευρές και καλή προαίρεση, αποδεικνυόμενη στην πράξη. Κάθε αλλαγή είναι καταδικασμένη σε αποτυχία αν δεν έχει τουλάχιστον την αποδοχή του δικηγορικού σώματος, καθόσον αυτό είναι που θα σηκώσει και το μεγαλύτερο βάρος εφαρμογής της.

       Ειδικότερα στο χώρο της αστικής δικαιοσύνης, έχουν υπάρξει εξαγγελίες που φαίνεται για πρώτη φορά ότι πράγματι μπορούν να δώσουν κάποιες λύσεις, κάποιες σημαντικές ανάσες στα διαχρονικά ζητήματα ταχύτητας αλλά και ποιότητας. Η αξιοποίηση - μέσω της αναβάθμισης τους - των ειρηνοδικών και η μεταφορά δικαστηριακής ύλης σε δικηγόρους και συμβολαιογράφους, κινούνται σίγουρα στη σωστή κατεύθυνση και το δικηγορικό σώμα είναι και ώριμο και έτοιμο να τις υποστηρίξει. Θα πρέπει ωστόσο να δράξουμε την ευκαιρία και για μια συνολική αναθεώρηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, με βασικό στόχο την απλοποίηση του. Ίσως έχουμε την πιο περίπλοκη δικονομία σε όλο τον κόσμο.

       Ωστόσο, η χρονιά αυτή έχει ξεκινήσει και με μια νέα, απρόσμενη στοχοποίηση του δικηγορικού σώματος, και των ελεύθερων επαγγελματιών εν γένει. Βεβαίως αναφερόμαστε στο νέο σύστημα φορολόγησης, με τεκμαρτό εισόδημα βάσει του κατώτατου μισθού (780 ευρώ Χ 14 μήνες = 10.920 ευρώ). Ίσως μάλιστα την ώρα που εκτυπώνεται το παρόν τεύχος να έχει ψηφιστεί ο εν λόγω νόμος. Ευελπιστούμε πως όχι και ότι οι εμπνευστές του θα έχουν εισακούσει την απολύτως εύλογη και κάθετη αντίδραση μας. Ασφαλώς και είναι δεδομένο ότι υπάρχει μεγάλη φοροδιαφυγή στη χώρα μας. Είναι επίσης δεδομένο ότι αυτή δεν έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ποτέ. Ωστόσο είναι απορίας άξιο γιατί ποτέ καμία κυβέρνηση δεν έχει προσπαθήσει να πραγματοποιήσει μια σοβαρά μεγάλη τομή, που δεν είναι άλλη από την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος (όλα τα έσοδα-όλα τα έξοδα) και δύο-τρείς φορολογικούς συντελεστές, ανάλογα τα εισοδήματα (με έμφαση βεβαίως στα ψηλότερα). Αντ’αυτών, επιλέγονται ξανά και ξανά περίπλοκα φορολογικά συστήματα, με δυσνόητους συντελεστές, τεκμήρια, χρονοπλαίσια, κλπ, κλπ. Οριζόντια μέτρα που κατά τεκμήριο είναι άδικα και που ευνοούν εν τέλει τη φοροδιαφυγή. Και όλα αυτά, σε μια εποχή που η τεχνολογία επιτρέπει εύκολα τη διαπίστωση της φοροδιαφυγής (ή της φοροαποφυγής). Είναι απολύτως παράλογο μετά από δώδεκα και πλέον χρόνια κρίσεων, όπου υπήρξε πραγματική αφαίμαξη των ελεύθερων επαγγελματιών, να αντιμετωπίζουμε εκ νέου μια ισοπεδωτική φορολογική πολιτική.

       Όσοι επιλέξαμε να γίνουμε (ή να παραμείνουμε) δικηγόροι γνωρίζαμε ότι ακολουθούσαμε έναν δύσκολο δρόμο. Γοητευτικό πολύ, με πολλές συγκινήσεις και ευκαιρίες ανέλιξης. Οπωσδήποτε όμως δύσκολο, αναφορικό και γεμάτο απογοητεύσεις. Αυτά όλα είναι αποδεκτά, στο βαθμό που συμβαίνουν λίγο πολύ παντού. Όμως το ασφυκτικό πλαίσιο που συνεχώς δημιουργείται στη χώρα μας, με τις διαρκές αλλαγές των κανόνων τόσο στο πραγματικό πεδίο άσκησης της δικηγορίας, δηλαδή στα δικαστήρια, όσο και των οικονομικών όρων, επί τα χείρω ως επί το πλείστον, επαυξάνουν και συντηρούν ένα τοξικό πλαίσιο που παρόμοιο του σίγουρα δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Οι δικηγόροι το μόνο που απαιτούμε είναι να μας αφήσουν να δουλέψουμε απερίσπαστοι, με γνωστούς και σταθερούς κανόνες, και χωρίς το χέρι του κράτους διαρκώς στην τσέπη μας. Αυτό το νέο έτος που ήδη διανύουμε, αυτό ακριβώς είναι το μήνυμα μας προς πάσα κατεύθυνση και για αυτό θα αγωνιστούμε!

                                                        Δημήτρης Αναστασόπουλος

                                                 Επικεφαλής της Παράταξης ΔΣΑ

                                                 «Με Το Δικηγόρο»