Από τον Γιάννη Μανουσάκη, Δικηγόρο Αθηνών – Γ.Ι.Μ. ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο 2ο τεύχος του magazinο Με Το Δικηγόρο, το οποίο είναι διαθέσιμο ηλεκτρονικά εδώ.

Δικηγόρος και αρσιβαρίστας. Σπάνιος συνδυασμός. Ο Χαράλαμπος (Μπάμπης για τους φίλους) όχι μόνο έχει καταφέρει και τα συνδυάζει, αλλά διακρίνεται. Τον γνώρισα πρώτη φορά πριν αρκετά χρόνια, όταν περιμέναμε και οι δύο να δικάσουμε στο Ειρηνοδικείο Χαλανδρίου. Ο Μπάμπης σε κερδίζει με το χαμόγελο και την ευγένεια. Ταυτόχρονα όμως είναι σοβαρός, μετρημένος, πειθαρχημένος. Πώς αλλιώς άλλωστε μπορείς να ανταπεξέλθεις σε ένα σκληρό, μοναχικό άθλημα, όπως η άρση βαρών. Με αφορμή τη διάκρισή του στο Μεσογειακό κύπελλο, τον κάλεσα για μία σύντομη κουβέντα και τον ρώτησα όσα δεν έχουμε προλάβει να πούμε από κοντά στα δικαστήρια. 

Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με την άρση βαρών;

Η σχέση μου με την ολυμπιακή άρση βαρών ξεκίνησε πρόσφατα, το 2015, και πιο εντατικά την τελευταία 2ετία. Βέβαια, οφείλω να πω ότι γυμνάζομαι σχεδόν αδιάλειπτα από την ηλικία των 20 ετών, οπότε είχα ένα καλό υπόβαθρο που με βοήθησε στις επίπονες προπονήσεις της άρσης βαρών.

Επηρεασμένος από τους άθλους του Πύρρου, του Βαλέριου, του Κάχι και της υπόλοιπης ελληνικής dream team άρσης βαρών;

 Η χρυσή ομάδα της άρσης βαρών, η λεγόμενη «dream team», αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία και την έμπνευσή μου για να ασχοληθώ, έστω και σε μεγάλη ηλικία, με το άθλημα αυτό. Ούτως ή άλλως, ο Πύρρος Δήμας ήταν ανέκαθεν το αθλητικό μου ίνδαλμα.

Πριν λίγο καιρό συμμετείχες στο Μεσογειακό Κύπελλο άρσης βαρών στην Κύπρο. Πρώτη συμμετοχή σε διεθνή αγώνα. Ανεβαίνεις στο βάθρο με το αργυρό μετάλλιο και την ελληνική σημαία. Αυτή είναι η κορυφαία σου στιγμή στο άθλημα;

 Κατ’ αρχάς, η τιμή και η υπερηφάνεια που ένιωσα εκπροσωπώντας την Πατρίδα μου στο εξωτερικό ήταν απερίγραπτη. Η κατάκτηση δε του ασημένιου μεταλλίου, αποτελεί, πράγματι, τη μεγαλύτερη –μέχρι σήμερα- επιτυχία μου, εύχομαι, όμως, η συνέχεια να μου επιφυλάσσει ανάλογες και, γιατί όχι, μεγαλύτερες συγκινήσεις.

Για να φτάσεις σ αυτή τη μοναδική στιγμή τι έχεις στερηθεί περισσότερο;

 Η αλήθεια είναι ότι επέλεξα το συγκεκριμένο άθλημα επειδή το αγαπώ, επομένως δεν θεωρώ ότι ο χρόνος που διοχετεύω σ’ αυτό μού «στερεί» το ο,τιδήποτε. Προτιμώ στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που μου αφήνει η δικηγορία, να ασχολούμαι με κάτι που με βοηθάει να αποβάλλω την ένταση της εργασίας, και, παράλληλα, να ενεργοποιεί το σώμα και το μυαλό. Και αυτό γιατί η άρση βαρών απαιτεί, εκτός από δύναμη και τεχνική, μεγάλη συγκέντρωση, τάξη και πειθαρχία.

Αρασέ , ζετέ από τη μία, αγωγές, προτάσεις από την άλλη. Ποια βάρη σηκώνεις πιο εύκολα;

 Το ζητούμενο για μένα είναι κατά πόσον είναι εφικτός ο συνδυασμός των δύο και, ακόμα περισσότερο, η βελτίωσή μου και στους δύο τομείς, με προτεραιότητα, φυσικά, την εργασία μου! Δόξα τω Θεώ, εκτιμώ ότι τα έχω καταφέρει, καθώς, αφενός, επαγγελματικά προσπαθώ συνεχώς να προοδεύω (ήδη πέρυσι παρακολούθησα και ολοκλήρωσα ένα Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς) και, αφετέρου, στην άρση βαρών οι επιδόσεις μου βαίνουν συνεχώς αυξανόμενες.  

Δικηγόρος, αθλητής άρσης βαρών αλλά και «Στρατηγός»;

Αναφέρεσαι στην ομάδα του Α.Σ. Παπάγου, τη μεγάλη μου αγάπη! Η ενασχόλησή μου με τους «Στρατηγούς», χρονολογείται από το 1990, στην αρχή ως φίλαθλος και, τα τελευταία χρόνια, ως διοικητικός παράγοντας.  Ο ιστορικός αυτός Σύλλογος, με την αρωγή ανθρώπων που προσφέρουν οικειοθελώς σ’ αυτόν, προάγει τον αθλητισμό, με υγιή, αλλά και με έναν ρομαντικό, μπορώ να πω, τρόπο, ενώ αποτελεί κοιτίδα πολιτισμού για την περιοχή.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω και δημοσίως τον προπονητή μου και καλύτερο εν ενεργεία Έλληνα αθλητή της άρσης βαρών, Θοδωρή Ιακωβίδη, επίσης τον άνθρωπο που με μύησε στο άθλημα και ακόμα με συμβουλεύει, τον παγκόσμιο πρωταθλητή και φίλο μου, Κώστα Παπαδόπουλο και, τέλος, το γυμναστήριο MadHall Crossfit, στο Χολαργό, στο χώρο του οποίου γυμνάζομαι.