*Βασίλης Προζυμάς-Ασκούμενος Δικηγόρος 

Ένα θέμα πάντοτε επίκαιρο το οποίο όμως ποτέ δεν απασχόλησε ουσιαστικά τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, είναι αυτό της ασφάλειας υγείας των ασκούμενων δικηγόρων. Το ύψος των προβλεπομένων ασφαλιστικών εισφορών, τις οποίες υποχρεούνται κάθε μήνα να καταβάλλουν οι ασκούμενοι δικηγόροι, κυμαίνονται σε ένα ποσό λίγο πάνω από τα τριάντα ευρώ και η καταβολή τους προβλέπεται από το άρθρο 48 παράγραφος 3 του νόμου 3996/2011, στον οποίο αναφέρεται ότι οι ασκούμενοι δικηγόροι υπάγονται υποχρεωτικά στην ασφάλιση των Τομέων Υγείας Δικηγόρων του Κλάδου Υγείας του Ε.Τ.Α.Α., καταβάλλοντας τις προβλεπόμενες κάθε φορά ασφαλιστικές εισφορές πρώτης πενταετίας.

Βέβαια στη χώρα μας ο θεσμός της δικηγορικής άσκησης δε λογίζεται ως επαγγελματική απασχόληση, αλλά προσιδιάζει στην επαγγελματική μαθητεία. Μπορεί να φαντάζει αδιανόητο, ωστόσο στις μέρες μας δεν υπάρχει διασφάλιση ελάχιστης αμοιβής των ασκούμενων δικηγόρων ,οι οποίοι εισέρχονται στην αγορά εργασίας χωρίς καμία θεσμικά κατοχυρωμένη προστασία. Τα δικαιώματα τους σε αρκετές περιπτώσεις καταστρατηγούνται και αντίστοιχα οι οικονομικές τους απολαβές είναι πενιχρές, έως και ανύπαρκτες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι ασφαλιστικές εισφορές τις οποίες υποχρεούνται να καταβάλλουν, να αποτελούν μια σημαντική επιβάρυνση για τους ίδιους, τη στιγμή μάλιστα που ένας ασκούμενος δικηγόρος παραμένει στο ιδιότυπο αυτό εργασιακό καθεστώς για χρονικό διάστημα που αγγίζει και ξεπερνά τα δύο έτη λόγω και της καθυστέρησης έκδοσης των αποτελεσμάτων των Πανελληνίων Διαγωνισμών Υποψηφίων Δικηγόρων. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη για τους ασκούμενους δικηγόρους, οι οποίοι αμείβονται με τίτλο κτήσης, αφού εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές για την υγεία (6,95%) καλούνται να καταβάλλουν και εισφορές υπέρ ΕΦΚΑ για κύρια σύνταξη (13,33%) με αποτέλεσμα το 20% της πενιχρής αμοιβής τους να πηγαίνει σε εισφορές.

Το 2015 το ζήτημα απασχόλησε και το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών το οποίο με την απόφαση 18906/2015, έκρινε ότι η διάταξη του άρθρου 48 παρ. 3 του ν. 3996/2011 αντιβαίνει στη συνταγματική αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 του Σ.) σε συνδυασμό με το άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος, καθόσον θεσπίζει ενιαία ρύθμιση για διακεκριμένες κατηγορίες ασφαλισμένων, που υπάγονται σε διαφορετικό νομικό καθεστώς. Παρ’όλα  αυτά ο ΔΣΑ έως και σήμερα δεν έλαβε καμία μέριμνα για την αποκατάσταση της αδικίας, ούτε κινήθηκε στην κατεύθυνση της ελάφρυνσης των ασκούμενων δικηγόρων μέσω εναλλακτικών λύσεων.

Η πρόταση του συνδυασμού «Ο Δικηγόρος – Όλοι εμείς, μαζί» στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΣΑ, ώστε το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών των ασκουμένων να καλύπτεται απευθείας από το δικηγόρο όπου γίνεται η άσκηση, θα ήταν ένα πρώτο βήμα και μια ουσιώδης οικονομική ελάφρυνση, με αντίστοιχα μικρή επιβάρυνση των δικηγόρων. Δυστυχώς όμως δεν υπερψηφίστηκε. Ας ελπίσουμε στο μέλλον ο ΔΣΑ να αφουγκραστεί επιτέλους τα προβλήματα των ασκούμενων δικηγόρων τόσο όσον αφορά τις ασφαλιστικές εισφορές τους, όσο και συνολικά, ώστε να αποκτήσουν επιτέλους και οι ίδιοι κατοχυρωμένα δικαιώματα που θα βελτιώσουν την καθημερινότητά τους και την ποιότητα της άσκησής τους.