*Γράφει: Αικατερίνη Τσιώνα, Υ.ΔΝ. Δικηγόρος Ευρωπαϊκού Δικαίου (Panthéon Assas, Paris II)

 Σε αυτό το τεύχος συναντάμε την ηθοποιό-σκηνοθέτη Ειρήνη Αδάμου, μία από τις δύο «δασκάλες» της θεατρικής ομάδας του ΔΣΑ, απόφοιτο του Εθνικού Θεάτρου, με ειδίκευση στο σωματικό θέατρο και πολλές διακρίσεις στο βιογραφικό της.

 - Ειρήνη, πώς είναι η συνεργασία σου για δεύτερη συνεχόμενη φορά με τους Δικηγόρους; Είναι δύσκολο να τους διδάσκεις;

Είμαι πολύ χαρούμενη που συνεργάζομαι για δεύτερη φορά με την θεατρική ομάδα του ΔΣΑ. Φέτος η ομάδα αποτελείται από νέους άλλα και παλιούς  ''μαθητές'' και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον καθώς οι παλιοί μπορούν να αντιληφθούν τι εφόδια έχουν κερδίσει και τι έχουν μάθει από την περσινή χρονιά και οι νέοι να δουν έμπρακτα κάποια πράγματα. Κύριο μέλημα μου είναι φυσικά να μην υπάρχει διαχωρισμός και η ομάδα να «δέσει» αρμονικά και αυτό έχει συμβεί! Στην ερώτηση αν είναι δύσκολο να διδάσκω δικηγόρους θα απαντήσω ότι οι δικηγόροι είναι μια κατηγορία από μόνοι τους! Λόγω της φύσης του επαγγέλματος έχουν μάθει να μιλάνε πολύ ,να παθιάζονται με την άποψη τους απέναντι σε κάτι και να έχουν οξυδέρκεια. Για μένα είναι πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα και νομίζω ότι λόγω της πίεσης της εργασίας οι στιγμές μέσα στην ομάδα είναι πολλές φόρες αποκαλυπτικές .

- Ποια είναι κατ'εσένα τα απαραίτητα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός; 

Νομίζω ότι πρώτα θα βάλω το να μπορεί να ακούει τον παρτενέρ του - το θέατρο είναι συλλογική διαδικασία. Να είναι ευαισθητοποιημένος απέναντι στον κόσμο, να μπορεί να είναι ‘alert’ και ενεργός κάθε στιγμή πάνω στη σκηνή, να δίνει μεγάλη σημασία στο ζέσταμα του και στην αναπνοή του, να έχει υπομονή και αγάπη για τα κείμενα και το θέατρο  . Το ταλέντο είναι κάτι στο οποίο δεν πιστεύω πολύ γι' αυτό θα το βάλω τελευταίο.

- Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Δεν ξέρω πότε αποφάσισα να γίνω ηθοποιός, δεν θυμάμαι, ήμουν πολύ μικρή. Αυτό όμως  που ξέρω είναι ότι δεν σκέφτηκα ποτέ να γίνω κάτι άλλο.

- Διδάσκεις σωματικό θέατρο. Δηλαδή;

Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες σχετικά με το τι είναι το σωματικό θέατρο,  γιατί υπάρχουν πάρα πολλά  είδη που κατατάσσονται σε αυτό.  Το θέατρο από μόνο του είναι εξαρχής σωματικό. Ένας ηθοποιός καλείται να είναι παρών, πρώτα σωματικά με όλους τους μύες του ενεργούς. Αυτό χρειάζεται σε κάθε είδος θεάτρου. Το σωματικό θέατρο έχει ως βασικό συστατικό το σώμα το όποιο αποτελεί υλικό για την παράσταση, εννοιολογικά, χορευτικά,  μιμητικά. Η προσέγγιση σε ένα ρόλο-χαρακτήρα θα γίνει πρώτα μέσα από τη σωματική έρευνα: εικόνες, λέξεις, συναισθήματα μπορούν να μεταφερθούν στη σκηνή μέσα από το σώμα και ύστερα από το λόγο. Φυσικά ο λόγος είναι πολύ σημαντικός και δυνατός αλλά οι σωματικές εμπειρίες και η σωματική έκφραση είναι πολύ ισχυρές βιωματικές καταστάσεις και η δουλειά που μπορεί να γίνει ερευνώντας τις , είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα. Ο θεατής βλέποντας μια χορογραφία ή μια εικόνα δουλεμένη με το σώμα, μπορεί να ταυτιστεί με δικά του βιώματα και να κάνει τις δικές του ερμηνείες πράγμα που με τον λόγο είναι μερικές φορές περιοριστικό . Για μένα σώμα και λόγος συνηγορούν για να κοινωνήσουν αυτό που χρειάζεται κάθε φορά. Κάθε άνθρωπος όταν παθιάζεται, όταν περιγράφει κάτι με ένταση, όταν τρομάζει ,όταν πενθεί ή είναι χαρούμενος το σώμα του χρησιμοποιεί ως εργαλείο για να εκτονώσει το όποιο του συναίσθημα και μετά το λόγο για να το εξηγήσει ,να το αποδομήσει και να το κατανοήσει.

- Ποιο έργο θα ανεβάσετε φέτος με την ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών; Πώς έγινε η επιλογή του;

Φέτος θα ανεβάσουμε την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ! Πολύ σπουδαίο κείμενο βασισμένο στην Αντιγόνη του Σοφοκλή με  κάποιες μικρές διαφορές στις ποιότητες των χαρακτήρων. Η επιλογή του έγινε διότι με απασχολούσε να βρω φέτος ένα κείμενο το οποίο να θίγει  την έννοια του δικαίου από πολλές διαφορετικές πλευρές. Η τραγωδία σχεδόν σε όλα τα κείμενά της δίνει μεγάλη έμφαση σε αυτό. Μέσα στην αναζήτησή μου λοιπόν σε κείμενα της Αρχαίας τραγωδίας, έπεσα πάνω και στην Αντιγόνη του Ανούιγ, η οποία έβαζε τα πράγματα σε μια άλλη βάση  . Αυτό ήταν που μου προξένησε πολύ το ενδιαφέρον και πήρα την απόφαση να είναι αυτό το έργο με το οποίο θα καταπιαστούμε φέτος .

- Μία φράση που σε εκφράζει:

Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. (Κάρολος Κουν)

*H Eιρήνη Αδάμου έχει αναλάβει από πέρυσι τη διδασκαλία της θεατρικής ομάδας του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών για την ομάδα της
«Τετάρτης». Το περσινό έργο «Το Παιχνίδι της Σφαγής», του Ε.Ιονέσκο, το είδαν πάνω από 1.000 θεατές, και συμμετείχε στο Πανελλήνιο Ερασιτεχνικό Φεστιβάλ Θεατρικών Αγώνων του Δήμου Ζωγράφου, από όπου απέσπασε δύο βραβεία.