Με αμείωτο ενδιαφέρον παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες την εξέλιξη του σίριαλ με τον τίτλο «Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ».

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν ακραίο και υπερβολικό τον τίτλο μου αλλά θα επιμείνω σε αυτόν για τους αμέσως παρακάτω λόγους.

Συγκεκριμένα το πρώτο επεισόδιο του πολύκροτου αυτού σίριαλ παίχτηκε όταν ενόψει της πανδημίας ανεστάλη η λειτουργία των Δικαστηρίων της χώρας για λόγους δημόσιας υγείας.

Το Δικηγορικό σώμα όπως όφειλε αντέδρασε θετικά στο κλείσιμο των Δικαστηρίων, γιατί παρά την απερίγραπτη επαγγελματική ζημία οι Δικηγόροι της χώρας έδωσαν προτεραιότητα  στην προστασία της δημόσιας υγείας.

Κάπου εκεί αρχίζει να διαδραματίζεται και το πρώτο επεισόδιο του σίριαλ  με  μία να ανακοινώνεται και μία να αναιρείται η επιδότηση και των Δικηγόρων με το επίδομα των 800 Ευρώ.

Για να γίνει δε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η εξέλιξη του σίριαλ, αφού καταλήξαμε στο ότι δε θα πάρουν και οι Δικηγόροι το επίδομα των 800 Ευρώ προστέθηκε στο σίριαλ το ανέκδοτο της τηλεκατάρτισης, που τελικά δεν έγινε, για να δοθεί και μια νότα κωμικοτραγική στην όλη κατάσταση.

Τελικά πήραμε τα 600 Ευρώ χωρίς κατάρτιση και το εύλογο ερώτημα που μας έμεινε είναι, εάν πρέπει να χαρούμε για το ποσό που πήραμε ή να ντραπούμε, που μπήκαμε υποτίθεται σε μια διαδικασία επιμόρφωσης πολύ κατώτερη του επιστημονικού προφίλ του μέσου Δικηγόρου.

Ψιλά γράμματα όλα αυτά γιατί το σίριαλ συνεχίστηκε και με άλλα επεισόδια.

Ενώ λοιπόν όλοι οι κλάδοι δίνανε μάχες να επαναλειτουργήσουν τις δραστηριότητες τους ,μόνο οι Δικηγόροι δεν επιμείναμε σθεναρά στην πλήρη επαναλειτουργία των Δικαστηρίων αλλά διεκδικούσαμε ξανά και ξανά επιδόματα, τα οποία είναι απαραίτητα για τους περισσότερους αλλά δε μπορεί να είναι και αυτοσκοπός.

Για να έχει δε μεγαλύτερη ποικιλία και ενδιαφέρον το σίριαλ  προστέθηκαν και επεισόδια με καθόλου κολακευτικά σχόλια για τον υπερασπιστικό ρόλο των Δικηγόρων και εκεί που το σίριαλ τερμάτισε το ενδιαφέρον του είναι όταν κατά τη σταδιακή επαναλειτουργία των Δικαστηρίων γίνανε καταπληκτικοί αυτοσχεδιασμοί του τύπου καταθέτω δικόγραφο με το τελευταίο ψηφίο του γραμματίου!

Δε ξέρω εάν πρέπει να γράψω και κάτι άλλο, για να υπερασπιστώ το σημερινό μου τίτλο αλλά είμαι σίγουρος, ότι οι τελευταίοι μήνες και όσα συνέβησαν και συμβαίνουν, έχουν αφήσει ένα μούδιασμα στο σκεπτόμενο μέσο Δικηγόρο καθώς διαπίστωσε περίτρανα ότι αργά αλλά σταθερά η εικόνα του και η θέση του στην κοινωνία και τον νομικό κόσμο έχει απαξιωθεί ή καλύτερα εξευτελιστεί.

Επειδή, πρέπει να έχουμε και ένα δια ταύτα ως νομικοί σε αυτά που γράφουμε τρία πράγματα έχω να προτείνω στη φάση που βρισκόμαστε:

Πρώτον, να σταματήσουμε να επιτρέπουμε στην όποια εκτελεστική εξουσία να μας εξευτελίζει με τα επιδόματα, να πάψουμε να τα διεκδικούμε και να απαιτήσουμε κατά την πλήρη επαναλειτουργία των δικαστηρίων αναθεωρημένο προς το καλύτερο κατάλογο ελάχιστων αμοιβών και χρονοχρέωσης.

Δεύτερον, στις σχέσεις μας με τη Δικαστική Εξουσία και τους Δικαστικούς Λειτουργούς θα πρέπει να είμαστε τυπικοί στο ρόλο και τις υποχρεώσεις μας ώστε πότε κανείς να μη διανοηθεί να υποτιμήσει τη θέση μας και εάν πότε γίνει αυτό, η απάντηση θα πρέπει να είναι άμεση, θεσμική και συνολική από όλους τους εκπροσώπους του Δικηγορικού Σώματος.

Τρίτον, αναφορικά με τις αστειότητες των καταθέσεων δυνάμει τελευταίου ψηφίου του γραμματίου θα έλεγα ότι η αντίδραση μας σε αυτόν τον άνευ προηγουμένου εξευτελισμό θα έπρεπε να είναι η διεκδίκηση ακόμα και με αποχή από τα καθήκοντα μας της πλήρους ψηφιοποίησης των γραμματειακών διαδικασιών της δικαιοσύνης και τότε θα βλέπατε πως όλοι θα έτρεχαν, γιατί θα καταλάβαιναν το κανείς αναντικατάστατος.

Ελπίζω να απέδωσα διασκεδαστικά την πικρία του Δικηγορικού σώματος αλλά, με ή χωρίς χιούμορ, ο σημερινός μου τίτλος νομίζω ότι ανταποκρίνεται πλήρως στη σημερινή πραγματικότητα. 

Σταύρος Σταυρίδης-Δικηγόρος Αθηνών