Ο εργαζόμενος χωρίς πλαίσιο και  σαφή θέση στο οργανόγραμμα , που παλεύει να εξυπηρετήσει τους πολίτες που τον θεωρούν ευθέως υπαίτιο για τον γραφειοκρατικό λαβύρινθο  που τους ταλανίζει. Ο απολογούμενος σε κάθε νέα  διοίκηση , για την ύπαρξη του, αντιμέτωπος  με την καχυποψία πως ευθύνεται για τα πεπραγμένα των προηγούμενων και την καμένη γη που παρέλαβαν .

Ο εργαζόμενος χωρίς καμία προοπτική υπηρεσιακής ανέλιξης στην ιεραρχία, καθηλωμένος δια βίου στο ίδιο μισθολογικό κλιμάκιο, να μην μπορεί να στραφεί εναντίον κανενός για να διεκδικήσει τα νόμιμα δικαιώματά του διότι θα θεωρηθεί «διάρρηξη της εμπιστοσύνης της σχέσης με τον εργοδότη ».

Να μην  μπορεί να απεργήσει, παρά μόνο να απέχει, κατόπιν ειδικής αδείας και με την  δυσθυμία των υπόλοιπων δικηγόρων που δεν αντέχουν άλλα κλεισίματα δικαστηρίων και δη προς προάσπιση των « βολεμένων που πέφτει μισθός» , όπως μας αποκαλούν .

Οι φορείς μόνιμα να επιδιώκουν την  θέσπιση  κάρτας και ωραρίου (που έχουν με κάποιον ευφάνταστο  τρόπο παράνομα υλοποιήσει ήδη) αλλά ούτε λόγος να του καταβάλουν τα αντίστοιχα για υπερωρίες, για σαββατοκύριακα και για μεταμεσονύχτια γραψίματα, για να προλάβει τις προθεσμίες.

Δεν προβλέπονται για αυτόν bonus παραγωγικότητας ή  επιδόματα και ορθά γίνεται αυτό. 

Ποτέ δεν κατάλαβα πώς αποτιμάται σε είδος η εφαρμογή του νόμου και η περιφρούρηση του Συντάγματος.

Με μόνο παράσημο την εξειδίκευση του που-φευ- δεν μπορεί να αξιοποιήσει σε ιδιωτική πελατεία διότι υπάρχει «σύγκρουση εννόμου συμφέροντος» με τον εντολέα που υπηρετεί. Καλείται δε, να προσφέρει τις υπηρεσίες του ισορροπώντας μονίμως σε δυο βάρκες (όταν βολεύει π.χ. για περικοπές μισθού, να αντιμετωπίζεται ως δημόσιος υπάλληλος και όταν δεν βολεύει π.χ. για παροχές υγείας  ως υπάλληλος ιδιωτικού τομέα) με την  ασάφεια να τον υποχρεώνει σε διπλές εισφορές ΟΑΕΔ για ένα επίδομα που-μέχρι στιγμής- είναι αδύνατον να το  εισπράξει όταν τον πετούν στον δρόμο!

Σκόπιμα δεν χρησιμοποιώ την λέξη «απόλυση»  διότι τελευταίως πληθαίνουν δυστυχώς οι «ξαφνικοί θάνατοι» νομικών υπηρεσιών και εφαρμόζεται μια νέα πρωτότυπη ιδέα/σύλληψη: «η απόλυση εκ του νόμου» κάτι που φυσικά δεν ισχύει για τους υπόλοιπους εργαζόμενους στις ίδιες υπηρεσίες , καθότι εκείνοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν τους επηρεάζει καμία αλλαγή νομικού προσώπου .  

Έτσι κάπου εδώ, αποχαιρετά ο έμμισθος την αρχή της ίσης μεταχείρισης. 

Όσο για ιδιωτικά γραφεία; Ανύπαρκτα  ή υπολειτουργούν. Ακόμα και έτσι, για την τιμή των όπλων και την ταμπέλα και την αξιοπρέπεια, με όσες  δυνάμεις έχουν απομείνει στο τέλος της βάρδιας.

Ενοχικά  απολογούμενος για το ύψος των  απολαβών  του σε συναδέλφους που με μέσον όρο δύο αγωγές τον μήνα, βγάζουν τον μισθό ενός εμμίσθου με  προϋπηρεσία  20ετίας, αμήχανος απέναντι σε μεγαλοδικηγόρους  που έρχονται στα δικαστήρια για να υπερασπιστούν με ζέση, την ομαδική απόλυση των αντίδικων εμμίσθων συναδέλφων και να εισπράξουν ως αμοιβή, για το θεάρεστο  έργο τους, ποσό που ισούται με τις ετήσιες αποδοχές του καθενός από εμάς. Συν την προοπτική να αναλάβουν εκείνοι  την μελλοντική  υποστήριξη του φορέα , για όσο καιρό χρειαστεί, με το αζημίωτο βέβαια.

Άφησα για το τέλος τους αξιότιμους κυρίους και κυρίες, τις αόρατες αργομισθίες, τους απόντες  που δυσφημούν ολόκληρο τον κλάδο που δεν τους αγγίζει ποτέ κανείς, τουναντίον τους  αποσπούν συστηματικά  στα υπουργεία ως «ειδικούς συνεργάτες» για να μπορέσουν απερίσπαστοι, να συμμετάσχουν σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές όπου εισηγούνται ανερυθρίαστα, την «απόλυση εκ του νόμου» των συναδέλφων που άφησαν πίσω τους.

Έτσι τα είδα έτσι τα έζησα. Για τις χαρές και για την δικαίωση  δεν μπορώ να γράψω ακόμα , διότι τις έχει σβήσει η πικρή πρόσφατη  περιπέτεια μου.

Ο έμμισθος δικηγόρος δεν είναι ο απέναντι , στέκεται δίπλα σου και παλεύει μαζί σου  .  

Σασσάλου Ευγενία 

Δικηγόρος  Αθηνών ,

έμμισθη δικηγόρος  στο « Κτηματολόγιο  ν.π.δ.δ»