Εάν κάποιος έχει συγγραφικές ανησυχίες παραμονές της νέας καραντίνας αρκεί να περιδιαβεί τις αίθουσες και τους διαδρόμους των Δικαστηρίων της Αθήνας και θα βρει πλούσιο υλικό.
Ξεκίνησα με φιλολογική διάθεση αλλά θα συνεχίσω με τη σκληρή εικόνα των καταστάσεων, στην οποία μας οδηγεί εκ νέου η καραντίνα.
Εάν υπάρχει μετάλλιο υπομονής αυτό θα έπρεπε να απονεμηθεί εδώ και τώρα με τιμή και δόξα στους Δικηγόρους και ιδιαίτερα στον Δικηγόρο Αθηνών, που είναι τα σταθερά θύματα των οικονομικών κρίσεων, της πανδημίας και της κάθε λογής ανατροπής.
Σέβομαι όλους τους υπόλοιπους επαγγελματικούς κλάδους ειδικά των ελεύθερων επαγγελματιών και επιτηδευματιών, που αντίστοιχα δοκιμάζονται στις έκτακτες συνθήκες όμως το επάγγελμα του Δικηγόρου θα μου επιτραπεί να πω ότι παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες, που εξαντλούν ακόμα και τους πρωταθλητές της υπομονής.
Για να κατανοήσει κανείς τι θα πει Δικηγορική υπομονή, για να επιστρέψω και στο φιλολογικό στοιχείο του κειμένου μου, θα πρέπει να ρίξει μια ματιά στην ανθρωπογεωγραφία των Δικαστηρίων ενόψει της καραντίνας και θα βγάλει τα ακόλουθα συμπεράσματα:
Μικρής ή μεγάλης ηλικίας, γυναίκες και άντρες Συνάδελφοι ντυμένοι ευπρεπώς λόγω της ιδιότητας τους και του χώρου των Δικαστηρίων συνωστίζονται, ταλαιπωρούνται και απαξιώνονται, γιατί έτσι απλά λειτουργεί το σύστημα.
Για κάποιο δε περίεργο λόγο η ταλαιπωρία έχει γίνει δεύτερη φύση μας και το «κυριλέ προλεταριάτο» των Δικηγόρων συμμετέχει υπομονετικά σε αυτή την απαξίωση του και μάλιστα χωρίς την παραμικρή αντίδραση.
Πριν περάσω στο δια ταύτα του κειμένου μου σας προκαλώ να φέρετε στο μυαλό σας κάποιες εικόνες, που όλοι ήδη έχετε, όπως ηλικιωμένους Συναδέλφους να «λιώνουν» όρθιοι στις γραμματείες για ένα αντίγραφο δικογραφίας ή δικογράφου και γυναίκες Συναδέλφους σε προχωρημένη εγκυμοσύνη να ανεβοκατεβαίνουν σκαλοπάτια φορτωμένες με ογκώδεις δικογραφίες.
Η φιλολογική μου διάθεση τελειώνει εδώ και ακολουθεί το δια ταύτα.
Πρέπει να επανεξεταστεί πλήρως η στάση του δικηγορικού σώματος κατά τα διάφορα στάδια της πανδημίας, διότι μέχρι στιγμής βρισκόμαστε σε μόνιμη «παραζάλη» και δεν έχουμε απαιτήσει θεσμικά τα αυτονόητα.
Συγκεκριμένα μετά το πολύμηνο σοκ της πρώτης φάσης της πανδημίας οι Δικηγόροι θα έπρεπε θεσμικά να έχουμε κατασκηνώσει οι μισοί έξω από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και οι άλλοι μισοί έξω από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης διεκδικώντας τα ακόλουθα:
Α) Πλήρη ψηφιοποίηση όλων των διαδικασιών των γραμματειών των Δικαστηρίων με την ένταξη τους στο ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα της ΑΑΔΕ, ώστε να μπορεί ο κάθε Δικηγόρος να διενεργεί πράξεις με τους προσωπικούς κωδικούς του στο taxisnet.
Γ) Θεσμική αντίδραση μας για την απαξιωτική προς τους Δικηγόρους συμπεριφορά Δικαστικών Γραμματέων και Δικαστών, που όχι μόνο δεν κατανοούν την κούραση και την αγωνία του μέσου Δικηγόρου κάτω από τις παρούσες έκτακτες συνθήκες αλλά τον επιβαρύνουν με απίστευτες δυσκολίες π.χ. κατάθεση δικογράφου ανάλογα με το τελευταίο ψηφίο του γραμματίου προείσπραξης.
Τονίζω το Θεσμική αντίδραση και προτείνω να γίνεται αξιολόγηση στον κάθε Δικηγορικό Σύλλογο των καταγγελιών που αφορούν προσβλητικές συμπεριφορές προς Δικηγόρους από Δικαστικούς Γραμματείς και Δικαστές και εφόσον κρίνονται βάσιμες αυτές οι σχετικές Αναφορές να συνυπογράφονται από τον Πρόεδρο του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου και να κατατίθενται αρμοδίως.
Δ) Τέλος, συμφωνώ στη διεκδίκηση των όποιων βοηθημάτων μας αναλογούν χωρίς όμως αυτό να γίνεται αυτοσκοπός και να εγκαταλείπεται η προσπάθεια για τη δομική αναβάθμιση του επαγγέλματος.
Η περίοδος της νέας καραντίνας θα μας προκαλέσει εκ νέου ζημιά και παραζάλη.
Επειδή «τα χυμένα δεν τα κλαις» ας εκμεταλλευτούμε τουλάχιστον αυτήν την αναγκαστική αναστολή εργασιών, για να αλλάξουμε κάποιες πρωτόγονες και κουραστικές πρακτικές μια για πάντα.
Σταύρος Σταυρίδης, Δικηγόρος Αθηνών
6944 585 396 | |
d.anastasopoulos@metodikigoro.gr | |
Dimitris Anastasopoulos |