Ο θεσμός της δικηγορικής άσκησης μεταφέρει κάθε νέο νομικό από το πεδίο της θεωρητικής προσέγγισης σε αυτό της πρακτικής. Συνεισφέρει στην επαφή του μελλοντικού δικηγόρου ή εν γένει νομικού με την απτή πραγματικότητα, την πολυπλοκότητα του επαγγέλματος και την αλληλεπίδρασή του με τον κόσμο της αγοράς. Αποτελεί ακόμη σπουδαίο παράγοντα επιρροής της όποιας απόφασης σχετικά με το μελλοντικό πεδίο καριέρας του νέου νομικού. Για όλους τους ανωτέρω λόγους, το ρυθμιστικό πλαίσιο του θεσμού θα πρέπει να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες της αγοράς και στις σύγχρονες προκλήσεις του δικηγορικού λειτουργήματος, όπως άλλωστε επιτάσσει η πολυεπίπεδη εξέλιξη της εποχής.

Προσωπικά, είχα την ευκαιρία να ξεκινήσω την πρακτική μου άσκηση σε ένα αμιγώς δικηγορικό πλαίσιο. Πιο συγκεκριμένα, η παρουσία μου σε δικηγορική εταιρία μου έδωσε την δυνατότητα της άμεσης επαφής με τον χειρισμό υποθέσεων και κατ΄επέκταση με τον χώρο των δικαστηρίων με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την λήψη εμπειριών και παραστάσεων ακόμη και διαδικαστικού χαρακτήρα. Κατόπιν αυτών, συνέχισα και ολοκλήρωσα την άσκησή μου σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, έχοντας με αυτό τον τρόπο την ευκαρία να προσεγγίσω και μετέπειτα να κατανοήσω τον ρόλο και την ευθύνη ενός δικηγόρου – νομικού συμβούλου σε αυτό που θα ονομάζαμε «εταιρικό περιβάλλον». Για τους λόγους αυτούς θα χαρακτήριζα ως εποικοδομητικό όλο το ανωτέρω διάστημα και αρκετά καθοριστικό για τις επαγγελματικές επιλογές μου.

Κατά την γνώμη μου, ο θεσμός της άσκησης πρέπει να προσφέρει στον ασκούμενο δικηγόρο όλα εκείνα τα εφόδια τα οποία θα συνεισφέρουν στην διαμόρφωσή του ως επαγγελματία. Για τον λόγο αυτό η γνώση που θα αποκομίσει, ο χρόνος που θα απασχοληθεί, η ενασχόληση με εξ ολοκλήρου νομικές υποθέσεις, αποτελούν μείζονα ζητήματα που η πολιτεία θα πρέπει να ελέγχει εν τοις πράγμασι. Επιπλέον, η θεσμοθέτηση ενός κατώτατου ορίου αμοιβής των ασκούμενων δικηγόρων θα καλλιεργήσει την (σωστή) νοοτροπία της ισότιμης αντιμετώπισής τους και του σεβασμού τους στο σύνολο του νομικού κόσμου. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι τεχνολογικές επιταγές της εποχής, που ορθώς ακολουθεί και η δική μας χώρα τα τελευταία χρόνια, δεν είναι ασύνδετες με το δικηγορικό επάγγελμα, το οποίο θα κληθεί να εκσυγχρονιστεί ολοένα και περισσότερο. Στην κατεύθυνση αυτή ο ρόλος των ασκούμενων και νέων δικηγόρων θα είναι σαφώς σημαντικός εφόσον πρόκειται για μία γενιά που χαρακτηρίζεται από υψηλό τεχνολογικό αλφαβητισμό.

Γερασιμίδης Δημήτρης, Δικηγόρος Αθηνών