Με την απόφαση ΣτΕ Α' 7μ. 1477/2022, η οποία εκδόθηκε επί αιτήσεως της Ένωσης Εταιρειών Διαφήμισης και Επικοινωνίας Ελλάδος (ΕΔΕΕ) για την ακύρωση της 11/2018 Εγκυκλίου και άλλων εγγράφων του ΕΔΟΕΑΠ σχετικών με την εισφορά διαδικτύου 2% (περ. στ’ της παρ. 1 του άρθρ. 6 του α.ν. 248/1967, όπως η παρ. αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 του άρθρ. 24 του ν. 4498/2017), κρίθηκαν τα εξής: 

I. Με την ειδική εισφορά διαδικτύου βαρύνονται οι λήπτες των υπηρεσιών διαφήμισης ή προβολής ή εν γένει προώθησης πωλήσεων προϊόντων ή διάθεσης υπηρεσιών που τελούνται αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο μέσω διαδικτύου (internet), εφόσον αυτοί έχουν κατοικία ή έδρα στην Ελλάδα. Ειδικότερα, κατά την έννοια των διατάξεων των παρ. 1 περίπτ. στ και 2 περίπτ. ε του άρθρ. 6 του α.ν. 248/1967, όπως οι παρ. αυτές αντικαταστάθηκαν αντιστοίχως με τις παρ. 2 και 3 του άρθρ. 24 του ν. 4498/2017, και των άρθρ. 23 και 24 του Κανονισμού Είσπραξης Εσόδων του ΕΔΟΕΑΠ, οι διαφημιζόμενοι ή προβαλλόμενοι αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο μέσω διαδικτύου έχουν υποχρέωση, εφόσον έχουν την κατοικία ή την έδρα τους στην Ελλάδα, να αποδίδουν στον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. εισφορά ποσοστού 2%, η οποία υπολογίζεται επί της αμοιβής που καταβάλλουν στον διαδικτυακό πάροχο της διαφημιστικής υπηρεσίας, ανεξαρτήτως εάν ο πάροχος αυτός έχει την κατοικία ή την έδρα του στην Ελλάδα ή την αλλοδαπή. Ως διαφήμιση δε ή προβολή νοείται, κατά την έννοια της περιπτ. στ της παρ. 1 του άρθρ. 6 του α.ν. 248/1967, όχι οποιαδήποτε ανακοίνωση λαμβάνει χώρα στο διαδίκτυο έναντι αμοιβής, αλλά μόνον εκείνη που γίνεται στο πλαίσιο εμπορικής, βιομηχανικής, βιοτεχνικής, επιχειρηματικής ή άλλης εν γένει επαγγελματικής δραστηριότητας και σκοπό έχει την προώθηση της πώλησης προϊόντων ή της διάθεσης υπηρεσιών. Εξάλλου, η εν λόγω εισφορά καταβάλλεται στον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. από τον λήπτη των διαφημιστικών υπηρεσιών μόνο αν ο διαδικτυακός πάροχος των υπηρεσιών αυτών δεν αποτελεί επιχείρηση ή εκμετάλλευση ενημερωτικού ή ψυχαγωγικού μέσου μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας (Μ.Μ.Ε.) που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα. Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή ο διαδικτυακός πάροχος των διαφημιστικών υπηρεσιών είναι μέσο μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας (Μ.Μ.Ε.) που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, καταβάλλεται από την επιχείρηση Μ.Μ.Ε. η προβλεπόμενη στην περίπτ. β της παρ. 1 του άρθρ. 6 του α.ν. 248/1967 πρόσθετη εργοδοτική εισφορά ποσοστού 2% επί του κύκλου εργασιών της και όχι (και) η ένδικη ειδική εισφορά της περίπτ. στ της παρ. 1 του άρθρου αυτού.

II. Η προσβαλλόμενη Εγκύκλιος, όπως προκύπτει από το όλο περιεχόμενό της, αποτελεί απλή ενημερωτική - ερμηνευτική εγκύκλιο του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π., με την οποία διευκρινίζεται στους ενδιαφερομένους ο κύκλος των υπόχρεων προς καταβολή της ένδικης εισφοράς διαδικτύου και το πεδίο εφαρμογής της διάταξης και παρέχονται επεξηγήσεις για την ορθή και ομοιόμορφη εφαρμογή της. Συνεπώς, δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα και απαραδέκτως πλήττεται με την αίτηση ακυρώσεως. Αβασίμως δε προβάλλει η ΕΔΕΕ ότι η Εγκύκλιος περιέχει νέες κανονιστικές ρυθμίσεις. Ομοίως, τα λοιπά προσβαλλόμενα έγγραφα του ΕΔΟΕΑΠ έχουν αμιγώς πληροφοριακό – ενημερωτικό χαρακτήρα, διότι με αυτά ο Οργανισμός αποσαφηνίζει στους αποδέκτες των εγγράφων (Ένωση διαφημιστικών εταιρειών, Σύνδεσμο Διαφημιζομένων Ελλάδος και Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδος) την έννοια και το πεδίο εφαρμογής της διάταξης της περ. στ' της παρ. 1 του άρθρ. 6 του α.ν. 248/1967 και τους επεξηγεί, και επί τη βάσει παραδειγμάτων, τον τρόπο υπολογισμού της εισφοράς. Συνεπώς, δεν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα και απαραδέκτως πλήττονται με την αίτηση ακυρώσεως. Αβασίμως δε προβάλλει η ΕΔΕΕ ότι τα εν λόγω έγγραφα εισάγουν ρύθμιση που προσκρούει στις διατάξεις του ν. 4498/2017 και, ως εκ τούτου, έχουν κανονιστικό περιεχόμενο.