Ενώπιον της Ολομελείας του Δικαστηρίου εισήχθησαν αιτήσεις για την ακύρωση του ΠΔ 99/2018 “Ρύθμιση επαγγέλματος του μηχανικού με καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων για κάθε ειδικότητα”, καθ’ ο μέρος τούτο περιλαμβάνει διατάξεις με τις οποίες, κατά τους ισχυρισμούς των αιτούντων, ήτοι του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. (ΣτΕ Ολ 58/2021), φυσικού προσώπου/γεωλόγου και σωματείων γεωλόγων (ΣτΕ Ολ 59/2021), ορίζεται γνωστικό αντικείμενο και αναγνωρίζονται επαγγελματικά δικαιώματα σε ειδικότητες διπλωματούχων Μηχανικών, τα οποία ανήκουν μόνον στα γνωστικά αντικείμενα (ειδικότητες) των αιτούντων. Το Δικαστήριο απέρριψε τις δύο αιτήσεις ακυρώσεως.
Ειδικότερα, κατ’ αρχάς κρίθηκε ότι ο τυπικός νομοθέτης, με το άρθρο 29 του Ν 4439/2016, εξουσιοδότησε τη Διοίκηση να εξετάσει τα γνωστικά αντικείμενα (τα οποία ορίζονται από τα Πολυτεχνεία, τις Πολυτεχνικές Σχολές ή τα τμήματα της ημεδαπής σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις) των δεκατριών αναγνωρισμένων ειδικοτήτων διπλωματούχου Μηχανικού, με τη λήψη υπόψη μη δεσμευτικών πορισμάτων δεκατριών αντιστοίχως ομάδων έργου, προκειμένου να εκφέρει επιστημονική και τεχνική κρίση περί της επάρκειας των γνώσεων των μηχανικών εκάστης ειδικότητας για την άσκηση συγκεκριμένων επαγγελματικών δραστηριοτήτων και, βάσει αυτής της κρίσεως, να καθορίσει αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα. Η κρίση που πιστοποιεί επάρκεια γνώσεων είναι αυτοτελής. Συνεπώς, όπως συνακόλουθα κρίθηκε, η Διοίκηση δεν όφειλε να εξετάσει διατάξεις που καθορίζουν ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα για κατόχους άλλων τίτλων σπουδών ή να συγκρίνει τα γνωστικά αντικείμενά τους με εκείνα των ειδικοτήτων του διπλωματούχου Μηχανικού.
Εξάλλου, κατά το Σύνταγμα επιβάλλεται κατ’ αρχήν η απόδοση κοινών επαγγελματικών δικαιωμάτων σε όλους τους κατόχους τίτλων σπουδών που διαθέτουν επάρκεια γνώσεων για την άσκηση των σχετικών δραστηριοτήτων.
Περαιτέρω, το Δικαστήριο έκανε δεκτό ότι η κρίση της Διοικήσεως περί της επάρκειας των γνώσεων των ειδικοτήτων διπλωματούχου Μηχανικού για την άσκηση επαγγελματικών δραστηριοτήτων, ως επιστημονική και τεχνική, είναι ανέλεγκτη από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο, βασιζόμενο στη λογική και στα διδάγματα της κοινής πείρας δύναται να εξετάσει μόνον αν τα γνωστικά αντικείμενα, όπως προσδιορίζονται για τις δεκατρείς ειδικότητες διπλωματούχου Μηχανικού στο επίδικο προεδρικό διάταγμα, είναι εκδήλως αναντίστοιχα με καθοριζόμενα επαγγελματικά δικαιώματα και, αν αποφανθεί καταφατικώς, να ακυρώσει τις σχετικές διατάξεις δεχόμενο λόγο ακυρώσεως περί υπερβάσεως της νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως. Εν προκειμένω, όπως κρίθηκε, δεν συντρέχει έκδηλη αναντιστοιχία των γνωστικών αντικειμένων με τα επαγγελματικά δικαιώματα που αμφισβήτησαν οι αιτούντες.
Τέλος, κρίθηκε ότι η ελληνική έννομη τάξη δεν έχει προσαρμοσθεί στην Οδηγία 2018/958/ΕΚ, της οποίας οι διατάξεις δεν έχουν παραγάγει άμεσο έννομο αποτέλεσμα (λόγω του ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο δεν είχε λήξει η προθεσμία προσαρμογής).
